Quinta da Palmirinha
Bij de eerste kennismaking met Fernando Paiva op zijn Quinta ben ik in gezelschap van Pedro Garcias een journalist van O Publico, de kwaliteitskrant van Portugal. In de wijnbijlage zal er speciale aandacht zijn voor Fernando als eerste gecertificeerde Portugese Biodynamische wijnboer in het land. . Hier vormt de som der delen van de minerale, plantaardige en dierlijke werelden samen meer dan 1 geheel. De biodynamische kalender helpt bij de timing van activiteiten in de wijngaard die gekoppeld zijn aan bijvoorbeeld maanstanden. Deze bewuste manier laat resultaten zien: ze zijn voel- en proefbaar! Natuurlijk vertel ik ook graag daar meer over.
Bij mijn derde ontmoeting werkt een onderzoekster van de Universiteit van Braganca samen om Fernando’s unieke experiment om zijn witte wijnen zonder toevoeging van sulfieten tot een succes te maken. De bloem van de op de wijngaard aanwezige Tamme Kastanje heeft de functie van natuurlijke antioxidant ter conservering overgenomen. Deze toepassing bestond al bij kazen in Portugal. Hoe uniek en heerlijk kan de wijn van deze ware pionier zijn!
Queres provar, sim!’; we proberen de Loureiro en ik ben meteen verknocht aan het rijke florale aroma en de frisse, minerale en fruitige smaak. Daarnaast proef ik de Branco een frisse, iets vollere blend van de lokale Azal en de nationale druivensoort Arinto . Dan heeft Fernando nog een 4 jaar oudere biologische witte Mica. Een wijn met 3 druivensoorten waaronder de beroemde Alvarinho. De wijn heeft wat meer restsuikers en is toegankelijk en ontstaan uit samenwerking met 4 andere boeren uit zijn streek. Hier krijg ik bevestigd dat niet elke Vinho Verde binnen 2 jaar gedronken hoeft te worden. Juist een biologische kwaliteitswijn zoals deze Mica ontwikkelt zich en leeft!
Zonde, maar ik slik de geproefde wijnen amper door en heb net nog plaats voor 1 fles. Met de fiets mag ik nog afdalen naar het stadje Amarante terwijl de schemer gaat intreden. Fernando wijst me nog op de natuurlijke koele en minerale waterbron om mijn bidon bij te vullen.
Aangekomen in Amarante vertel ik een restauranteigenaar vol enthousiasme over mijn bezoek en als vanzelf wordt de meegenomen Loureiro in de wijnkoelkast geplaatst die nog even mag wachten op een verse Dourado. Bij het diner is de eigenaar nieuwsgierig genoeg een glas mee te drinken en de wijn verheft zich ondertussen ver boven deze stad en boven de onaangeroerde zeer respectabele wijnen van het restaurant. In stilte proost ik op de Loureiro druif met alles dat leeft op Quinta da Palmirinha.
Saude,
Marchienes Jansen
